همیشه منتظر بودم تا دیگران گره‌گشای مشکلاتم باشند

به نام خداوند آرامش‌بخش ثانیه به ثانیه زندگی‌.
کشتی زندگی‌ من در طوفان‌های پرپیچ و خم روزگار لنگر انداخته بود و به این سو آن سوی سختی‌ها و مشکلاتی که پایانی نداشتند، هدایت می‌شد. انتظار من هرروز بیش‌تر می‌گردید، گاهی اوقات از خودم و زندگی خسته می‌شدم. دوست داشتم که دیگران این کشتی زانو زده در طوفان را نجات دهند. توقع داشتم، خانواده مسافرم، حلال مشکلاتم شوند و این کشتی که در ساحل مشکلات و ضدارزش‌های منیت و غرور لنگر انداخته را نجات دهند؛ چراکه رفته رفته تمام سلول‌های بدنم پوسیده شده بود.

به خاطر منیت، کینه و نفرت  از دیگران فاصله گرفته و ترکشان کرده بودم و دلیغ خودخواهی‌هایم از دیگران بسیار انتظار داشتم، هرروز در یک باتلاقی پر از مشکلات و غصه‌هایی که ساخته افکار و روانم بود فرو می‌رفتم، هیچ راه نجاتی نداشتم تا بتوانم، خودم را نجات دهم.

همیشه منتظر بودم تا دیگران گره‌گشای مشکلاتم باشند و هر زمان گله و شکایتی از این طوفان سختی‌ها می‌کردم، جوابی دریافت نمی‌نمودم، این برخوردها بیش‌تر عذابم می‌داد و ناامیدتر می‌گردیدم. پیش خود می‌گفتم، این‌ها نه تنها گره‌گشای زندگی من نیستند؛ بلکه گره را هم محکم‌تر می‌کنند. آری از مسئولیت‌هایی که بیش از حد و اندازه گریبان‌گیر خودم کرده بودم، خسته و بریده شده بودم تا اینکه به شکر خدای بزرگ، مسیر کنگره برایم باز شد و وارد کنگره شدم.

آرام آرام آموزش گرفتم و متوجه شدم که من معصومه، نباید انتظار داشته باشم که دیگران این کشتی در طوفان لنگر انداخته را نجات بدهند‌. کم کم منیت، غرور، کینه، نفرت و خودخواهی را از دلم بیرون کردم و متوجه شدم که تمامی مشکلات من درونی است؛ پس باید درونی هم حل شود؛ چون دردها و رنج‌های من نشان می‌داد که شهر وجودی من بمباران گردیده و باید خود آن را بازسازی کنم، نه دیگران.
با آموختن آموزش‌های کنگره یاد گرفتم که به سمت ارزش‌ها حرکت کنم، جسم، وجود و قلبم را ا‌ز نفرت، کینه و حسادت پاک کنم و انگشت اشاره‌ای را که به سمت خداوند و دیگران گذاشته بودم را بردارم تا بتوانم، گره‌های کور زندگی‌ام که باعث فرو رفتن من در تاریکی‌ها بود را بشناسم و خودم آن‌ها را حل نمایم.
من یاد گرفتم کلید قفل‌های مشکلاتم را پیدا کنم و از آن کلید برای حل آن‌ها استفاده نمایم؛ چراکه فهمیدم، کوله بار مشکلاتم بر دوش خودم است و باید آن‌ها را حل کنم. نباید انتظار داشته باشم که دیگران مشکلات و سختی‌های من را حل کنند.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر منصوره (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو